14 Mart 2013 Perşembe

NEREDE BIRAKTIK BİZ GERÇEK DUYGULARIMIZI?

Gözümden birkaç damla yaş süzülmeseydi...

Defterimi,kitabımı alıp kendimi dışarı atmasaydım...

Kitaplarla dolu bu kütüphaneye gelmeseydim;boğulacaktım.
Aslında kütüphaneler bana hep geçmişimi hatırlatır...
Çocukluğumu..
..ve ben çocukluğumu anımsatan
 her şeyi çok özlüyor ve seviyorum.

Bazen pijamayla erkenden ekmek almaya gittiğim sabahları özlüyorum. Karanlığın çöküşünü sokakta beklediğimiz, saatlerce sokaklarda oynadığımız ama anne babamızın içinin rahat olduğu günleri özlüyorum.

Aslında ben biliyorum benim özlediğim;çok eskilerde bıraktığımız, her şeyi çabuk eskitmeye alıştığımız andan beri unuttuğumuz,eskittiğimiz saf duygular,masumiyet..
O zamanlar çocukluğun verdiği masumluk mu vardı yoksa bu düzen hep böyleydi de biz çocuklar mı fark edemedik ?
Sahi biz ne zaman unuttuk gerçekten sevmeyi,gerçekten ağlamayı,üzülmeyi ya da en sevdiklerimizi "can" bilip
kendimizden çok "can"ımız düşünebilmeyi?
Şimdi karşındakini düşünsen "enayi" demekten başka ne yafta takarlar ?
Bugün her şeyden o kadar yoruldum,bunaldım ki o iki damla gözyaşı da süzülmeseydi, boğazımda düğümlenip kalacaktı...

Yoksa?
Eksik bir şey mi var hayatımda ?

4 yorum:

  1. Merhaba blognuzuçok beğendim izlemeye aldım paylaşımlarınız çok hoş.Bende sizi blogma bekliyorum umarım kırmaz katılırsınız sevgiler:))

    YanıtlaSil
  2. Sanırım çocukluğun verdiği o saflıktan ayrı o günlerin tadı, ne güzel anlatmışsın duygularını ellerine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet galiba özlenecek günlerdi..
      Teşekkürler :)

      Sil

Benzer Yazılar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...