25 Mayıs 2014 Pazar

DEPREM; KAÇALIM MI ?



Japanesee'lerde kaldığım her gün gibi bugün de oldukça geç kalktık. Kahvaltı hazırlıyoruz mutfakta. Yine o tezgahın sağında ben solunda. O bir yandan bulaşık çıkartıyor ben yıkıyorum. Tam o esnada sallanıyoruz ama ben başım dönüyor zannediyorum. Sonra tezgahtan tuttum. Her şeyin de sallandığını fark ettim.
Ben beklenmedik bir sakinlikle;
"deprem oluyor" diyebildim. Japanesee ile birbirimize baktık. Sonra lambaya. O da sallanıyor. Sonra tekrar birbirimize.
"kaçalım mı Japanesee?"
"kaçalım."

Bundan sonrası çok hızlı gelişti. Nasıl balkona çıktık. Nasıl atladık hatırlamıyorum. O sırada ben uzaklaşalım, uzaklaşalım derken Japanesee "Gülsüm ben açığım diye" tekrarlıyor. İlk etapta algılayamadım. Sonra bir baktım normalde kapalı olan Japanesee şort, t-shirt fırlamış dışarı. Başı da açık. Sonra içeri gir, içeri gir diyorum. Ama bu esnada hala deprem bitmiş değil. Biraz dışarıda bekledik sonra o üstünü giyip tekrar dışarı çıktı. Karşıdaki çay bahçesine gittik. Tüm mahalle oraya yığılmış. Telefonlarımız çekmiyor. Kimse kimseye ulaşamıyor. Herkes nasıl olduğunu, deprem esnasında ne yaptığını anlatıyor.

Velhasıl kelam bugün oldukça büyük bir deprem atlattık. 6.5 şiddetinde. Ve gerçekten çok hissedildi. Baya da uzun sürdü. Çok sallandık. Ama sanıyorum haberlerde daha abartılı gösterildi. Kimileri o esnada şehadet getirmeye başlamış. Kimisinin hayatı film şeridi gibi gözünün önünden geçmiş. Ben hiç birini düşünemedim. Sadece ölüm geçti aklımdan. O panik arasında. Ya ölürsem? tek aklıma gelen buydu. Apartmandan çıktığımızda kalbim delice çarpıyordu. Ayaklarımın bağı çözülmüştü. Elim ayağım titriyordu. "Burdayım, varım" dedi yine.
Hepimize çok geçmiş olsun. Umarım sizlerde iyisinizdir.

2 yorum:

Benzer Yazılar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...